สรุปบทเรียนการอบรมบ่มเพาะคนทำนิทานทีวี

หัดวาด Story Board กับ อ. ทวีลาภ เอกธรรมกิจ
ตอนที่ 1 “มาทำความรู้จักกับการเขียน Story Board”
วันที่ 12 ธันวาคม 2552 ณ สตูดิโอเห็ดหรรษา

โดย... เมษา แจ่มฟ้า


“มาทำความรู้จักกับการเขียน Story Board”

Story Board คือ เครื่องมือที่ช่วยให้ผู้เขียนบท ผู้กำกับ ตากล้อง ตลอดจนนักแสดง ได้เข้าใจในบทมากยิ่งขึ้น และเห็นภาพร่วมกัน และเข้าใจตรงกัน

การวาด Story Board นั้นไม่จำเป็นต้องวาดรูปเก่งเสมอไปเพียงแค่วาดออกมาให้ดูเข้าใจ รู้เรื่องก็ใช้ได้แล้ว
ในการวาด Story Board ไม่นิยมเขียนข้อความลงไปในกรอบสี่เหลี่ยมเพราะจะรบกวนสายตาและมุมมองภาพ แต่อาจจะเขียนอธิบายกำกับมากขึ้นเพื่อความเข้าใจ โดยส่วนอธิบายมักอยู่ข้างล่างของภาพ

ลักษณะของ Story Board จะเป็นกรอบสี่เหลี่ยม เรียงกันตามเรื่องราว(บท) แทนกรอบของจอโทรทัศน์จะบอกเล่าเรื่องราวด้วยภาพ ซึ่งมีทั้งมุมมอง และขนาดภาพที่แตกต่างกัน

มุมภาพที่ใช้แทนสายตาแบ่งออกเป็นคร่าวๆดังนี้
Eye Level มุมระดับสายตา ความสูงของกล้อง จะอยู่ในระดับสายตา ผู้ชมจะเป็นภาพในระดับปกติเท่ากับความสูงของคนทั่วๆไป
Bird’s Eye View เป็นมุมสูงเหมือนสายตาของนกที่มองลงมา กล้องจะอยู่สูงกว่าวัตถุที่ต้องการถ่าย แล้วกดมุมกล้องลงมา ผู้ชมจะเห็นภาพในมุมสูงเหมือนอยู่ข้างบน
Ant’s Eye View เป็นมุมสายตาของมด กล้องจะอยู่ต่ำมากเหนือระดับพื้นดิน กล้องจะอยู่ต่ำกว่าวัตถุแล้วถ่ายเสยวัตถุขึ้นไป ผู้ชมจะเห็นภาพในมุมต่ำเหมือนแหงนหน้ามองดูสิ่งที่อยู่สูงกว่า


ขนาดของภาพที่ใช้เล่าเรื่องราว ยกตัวอย่างเปรียบเทียบกับมาตราส่วนของคนดังนี้
Extreme Long Shot ( ELS) ภาพระยะไกลสุด จะเห็นคนทั้งตัวและพื้นที่ๆยืนอยู่ ภาพของคนที่ได้จะเต็มตัวแต่มีขนาดเล็ก ถ้าเป็นทิวทัศน์จะเป็นทิวทัศน์ในระยะไกล เห็นภาพรวมของสิ่งที่ต้องการโชว์ทั้งหมด ใช้เพื่อให้เห้นภาพรวมของวัตถุ+บรรยากาศโดยรอบ
Long Shot ( LS) ภาพระยะไกล ถ้าเป็นคนจะเห็นเป็นคนที่เต็มตัว หรืออาจจะเรียกว่า Full Shot ก็ได้ ใช้เพื่อให้เห็นภาพโดยรวมของวัตถุทั้งหมด
Medium Shot ( MS ) ภาพระยะปานกลาง เห็นภาพตั้งแต่ต้นขาขึ้นไปจรดศีรษะ
Medium Close Up (MCU) ภาพระยะใกล้ปานกลาง เห็นคนในระดับอกขึ้นไป
Close Up ภาพระยะใกล้ (CU) เห็นภาพในระยะใกล้ จะเห็นคนแค่ใบหน้า
Extreme Close Up (ECU) ภาพระยะใกล้มาก เห็นใบหน้าแค่บางส่วน หรือเจาะเฉพาะอวัยวะ เช่นเฉพาะดวงตา จะเห็นรายละเอียดชัดเจนมาก ใช้เพื่อเน้นให้เห็นรายละเอียดของวัตถุหรือเน้นตัววัตถุอย่างมาก

ในการวาด story Board นี้ผู้วาดจำเป็นต้องเรียงลำดับเรื่องราวที่ต้องการแสดงให้เห็นให้ดีเสียก่อนว่าผู้ชมจะเห็นอะไรก่อนหลัง เห็นอะไรบ้างเน้นอะไรบ้างแล้วเขียนออกมาเป็นShot ตั้งแต่ต้นจนจบ เพื่อให้การเล่าเรื่องนั้นสมบูรณ์ตรงตามวัตถุประสงค์ที่ต้องการจะสื่อ ทั้งนี้ยังต้องเลือกใช้มุมมองของภาพ ขนาดของภาพให้เหมาะสมและสื่อความหมาย รวมไปถึงทักษะการเปิดเรื่อง ดำเนินเรื่อง และปิดเรื่องให้น่าสนใจ อีกด้วย

:)

ประการที่ 1 (Building new prime- time) พัฒนาช่องทางการออกอากาศรายเด็กในฟรีทีวีเดิมในช่วงเวลา 16.00 – 20.00 น. ให้เป็น Prime time ของเด็กจริงๆ เพิ่มมากขึ้นจำนวนรายการและครอบคลุมของทุกความหลากในทุกด้าน เช่น กลุ่มอายุของเด็ก ความหลากหลายทางชาติพันธุ์ ความหลากหลายของกลุ่มผู้ผลิต เป็นต้น

ข้อเสนอแนะเชิงวิธีการ

1. สำหรับกองทุนที่จะเกิดขึ้นควรนำมาสนับสนุนในเรื่องของค่าเวลาการออกอากาศในช่องฟรีทีวีเพื่อให้ ทางสถานีสามารถลดต้นทุนค่าเวลาได้เหมาะสม และเพื่อให้ผู้ผลิตหาผู้สนับสนุนได้ไม่ยากจนเกินไป

2. Matching Fund รายการโทรทัศน์ สำหรับเด็กกับองค์กรธุรกิจและรัฐวิสาหกิจ สนับสนุนให้มีการทำ CSR ในรูปแบบของรายการเด็กเพิ่มมากยิ่งขึ้น

3. ใช้กลไกฏหมายสนับสนุนการผลิตรายการโทรทัศน์สำหรับกลุ่มเด็ก เช่น การลดหย่อนภาษี เป็นต้น



ประการที่ 2 พัฒนาคุณภาพเนื้อหาของรายการให้เหมาะสมกับระดับอายุเด็กแต่ละระดับ โดยเฉพาะกลุ่มเด็กปฐมวัย รายการเด็กมีการสนับสนุนจากผู้สนับสนุนได้น้อยอยู่แล้ว ยังมีกฎหมายเรื่องโฆษณาขนม เนื่องจากสินค้าอื่นๆก็ไม่ได้มีกลุ่มเป้าหมายในรายการ จึงมีการปรับปรุงให้เป็น “ ท” คือ สร้างรายการที่คนตัดสินใจซื้อสินค้าดูแล้วถูกใจด้วย แต่เนื้อหาหลายประการอาจจะไม่ส่งเสริมการเรียนรู้ของเด็กเล็ก

ข้อเสนอแนะเชิงวิธีการ

1. พัฒนาองค์กรเครือข่ายการทำงานร่วมกันของผู้ผลิตและกลุ่มผู้บริโภค (พ่อแม่ คุณครู) และผู้เชี่ยวชาญในด้านต่างๆที่มีความปรารถนาดีต่อเด็ก อย่างเป็นรูปธรรมและต่อเนื่อง เพื่อร่วมสร้างแนวทางการผลิตรายการที่ตรงความต้องการและเนื้อหาทันสถานการณ์ปัจจุบันของสังคม

ประการที่ 3 ส่งเสริมผู้ผลิตรายการโทรทัศน์รุ่นใหม่ให้ตระหนักในความสำคัญของ “สื่อ” ต่อการพัฒนาเด็ก และพัฒนาศักยภาพของผู้ที่สนใจทำงานด้านการผลิตรายการสำหรับเด็ก

ข้อเสนอแนะเชิงวิธีการ

1. การร่วมพัฒนามาตรฐานในการผลิตรายการโทรทัศน์สำหรับเด็กโดยกลุ่มผู้ผลิตร่วมกับสหวิชาชีพต่างๆ เช่น รายการเด็กต้องผ่านการเทสต์กับเด็กกลุ่มเป้าหมายก่อนออกอากาศ เป็นต้น

2. ทำข้อมูลพื้นฐานด้านผลิตรายการโทรทัศน์เด็กและ ข้อมูลของกลุ่มคนที่ทำงานด้านเด็ก ผู้ผลิต และผู้สนับสนุนเพื่อให้คนที่สนใจเข้ามาค้นคว้าได้

3. จัดเวทีแลกเปลี่ยนเรียนรู้ระหว่างผู้ผลิตรายใหญ่และรายย่อย



สำหรับบทบาทการดำเนินงานของภาคีทีวีเด็กปฐมวัย

1. ระดมทรัพยากรทุนในด้านต่างๆ ทั้งบุคลากร ทุนทรัพย์ องค์ความรู้จากหลากหลายสาขาที่ต้องการทำรายการโทรทัศนำหรับเด็กเพื่อทำฐานข้อมูลความสามารถด้านต่างๆของภาคี เพื่อพัฒนาการทำงานร่วมกันต่อไป

2. จัดพัฒนาองค์ความรู้ด้านการผลิตรายการโทรทัศน์สำหรับเด็กโดยผู้เชี่ยวชาญด้านต่างๆ ในรูปแบบของการอบรม

3. พัฒนาต้นแบบรายการโทรทัศน์สำหรับเด็กและทดลองให้เด็กๆกลุ่มเป้าหมายรับชมเพื่อศึกษา โดยอยู่ขั้นตอนพัฒนามาตรฐานของการผลิตรายการเด็กปฐมวัยในกลุ่มสมาชิกภาคีด้วยกัน โดยรายละเอียดมีดังนี้ คือ

- Filed Test การทดลองนำเสนอรายการต่อเด็กกลุ่มเป้าหมาย ว่ามีความน่าสนใจเข้าถึงเด็กตามกลุ่มเป้าหมายที่กำหนด หรือไม่

- Safety Test การนำต้นแบบรายการเพื่อให้นักวิชาการ (ตามแต่ละเนื้อหารายการ) เป็นผู้ตรวจสอบความถูกต้อง

- Product test นำให้ผู้เชี่ยวชาญด้านการผลิติเคราะห์ในเรื่องของการออกแบบรายการ ความน่าสนใจ

- Costumer ผู้เชี่ยวชาญด้านการตลาดประเมินมูลค่าทางการตลาดของแต่ละรายการภาคีทำขึ้น รวมทั้งกลุ่มพ่อแม่ผู้ปกครอง

หากวันนี้....เมืองไทย

จะมีสถานีทีวีสำหรับเด็กโดยเฉพาะ...จะดีอย่างไร?
ดีกับใคร?
ทำไมต้องมี?

แล้วจะมีเมื่อไร?

คิดออกช่วย  comment มาทีนะคะ

ไม่รู้มีใครเคยผ่านๆ หนังสือเล่มนี้บ้างหรือเปล่า?

"สิ่งที่ฉันต้องรู้ ฉันเรียนตอนอยู่อนุบาล" เขียนโดย Robert Fulghum เข้าใจว่ามีคนแปลเป็นภาษาไทยด้วยแหละ เอามาเล่าสู่กันฟัง เผื่อจะเป็นประโยชน์กับภาคีจะเอาไปทำประโยชน์ได้มั่ง

หนังสือเรื่องนี้เป็นเรื่องของผู้ใหญ่ที่มองย้อนไปสู่วัยเด็กว่า เอ... จริงๆ พฤติกรรมของผู้ใหญ่ที่ห่วยๆ นี่ ที่จริงคุณครูอนุบาลก็สอนกันมาแล้วนี่นา (ทำไมมันยังห่วยๆ อยู่ได้น้าาา)

ตอนเด็กๆ เราถูกสอนให้รู้จักนี่... พวกนี้เลย:

• แบ่งปันกัน
  (Share everything.)
• เล่นกันอย่างแฟร์ๆ ไม่เอาเปรียบคนอื่นเขา
  (Play fair.)
• อย่าทุบตีคนอื่นเขา
  (Don't hit people.)
• เวลาใช้อะไรแล้ว รู้จักเก็บเข้าที่เดิมด้วย
  (Put things back where you found them.)
• เวลาทำไรสกปรกแล้ว... ติดตามผลงานด้วยจ้าาา
  (Clean up your own mess.)
• ไม่ไปอุบอิ๊บของคนอื่นมาเป็นของตัว
  (Don't take things that aren't yours.)
• พูดคำว่า ขอโทษ เวลาทำให้คนอื่น "เจ็บ"
  (Say you're sorry when you hurt somebody.)
• ล้างมือก่อนกินข้าว
  (Wash your hands before you eat.)
• เวลาเข้าส้วมแล้ว กดน้ำด้วย
  (Flush.)
• ใช้ชีวิตให้ลงตัวในแต่ละวัน เรียนบ้าง คิดบ้าง วาดรูปบ้าง ระบายสีบ้าง ร้องเพลงบ้าง เต้นบ้าง เล่นบ้าง และทำงานบ้าง
  (Live a balanced life - learn some and think some and draw and paint and sing and dance and play and work every day some.)
• งีบตอนบ่าย
  (Take a nap every afternoon.)
• เวลาออกไปข้างนอก ระวังรถ จับมือกัน และอยู่ด้วยกันเป็นกลุ่ม
  (When you go out into the world, watch out for traffic, hold hands, and stick together.)
• ยอมรับความมหัศจรรย์
  (Be aware of wonder.) เหมือนกับเราเพาะเมล็ดแล้ว ทำไมต้นมันถึงชี้ขึ้นฟ้า แล้วก็รากทิ่มลงดิน ซึ่งก็ไม่มีใครให้คำตอบกับสิ่งเหล่านี้ได้
• ปลาทอง หนู (สัตว์เลี้ยง) ตายได้ เช่นเดียวกับเรา
  (Goldfish and hamsters and white mice and even the little seed in the Styrofoam cup - they all die. So do we.)
• คำแรกที่เราเรียนรู้ และเป็นคำที่ยิ่งใหญ่ที่สุดคือคำว่า "ดู"
  (And then remember the Dick-and-Jane books and the first word you learned - the biggest word of all - LOOK.)

เออเนอะ ทำไมเราเรียนรู้เรื่องพวกนี้แล้ว แต่ตอนโตหลายคนก็ยังไม่ได้เป็นแบบนี้เล้ย...

อ่อ...ข้อสุดท้ายที่เขาพูดถึงหนังสือ Dick and Janeนี่ อันนี้เป็น series ของตำราสำหรับเด็กที่ใช้สอนเด็กอเมริกันตั้งแต่ปี 1930s - 1970s ประมาณ มานี มานะ ปิติ ชูใจของเรา แต่เขาใช้สอนเด็กตั้งแต่ Grade 1-8

เอ... หนังสือมานี มานะ ปิติ ชูใจ นี่มันมีผลกับการเลือกเรียนคณะ หรือทำอาชีพมั้ยน้อ เห็นเดี๋ยวนี้เวลาเขาจะเรียนคณะอะไร จะทำงานอะไรให้นึกถึง มานี (Money) ซะเยอะ มานะ ปิติ ชูใจ ไม่ค่อยเหลือแระ

อ้าว... ชวนคุยเรื่องสิ่งที่ฉันต้องรู้ ฉันเรียนตอนอยู่อนุบาลดีๆ ไหงมาลง มานี ไม่มีมานะ ไม่ค่อยปิติ ไม่มีอะไรชูใจได้น้อ...

การผลิตรายการโทรทัศน์แบบไทย
ว่าด้วยเรื่องของการ์ตูน
การวางแผนการทำงานกับเด็ก โดย พี่เช็ค ทีวีบูรพา
บทความ โดย สุรวดี รักดี  นักวิจัยโครงการ TV4Kids /สมาชิกภาคีทีวีเด้กปฐมวัย

ถอดประสบการณ์คนทำทีวีเด็ก ตอนที่ 1
ถอดประสบการณ์คนทำทีวีเด็ก ตอนที่ 2 : ป่าใหญ่ครีเอชั่น
ถอดประสบการณ์คนทำทีวีเด็ก ตอนที่ 3 : เวิร์คพอยท์ เอ็นเทอร์เทนเม้นท์
บทความ โดย อาจารย์ ทิพยลักษณ์ โกมลวณิช อาจารย์คณะศิลปกรรมศาสตร์ ม.ธุรกิจบัณฑิตย์

ภาคีทีวีเด็กปฐมวัย ร่วมเป็นส่วนหนึ่งในการจัดงานมหกรรมสื่อสร้างสรรค์สำหรับเด็กและเยาวชนครั้งที่ 1  วันที่ 13 -14 พฤศจิกายน  2552 ณ หอประชุม สถาบันศูนย์วิจัยจุฬาภรณ์
โดยข้อเสนอในการขับเคลื่อนคือ การเพิ่มพื้นที่รายการโทรทัศน์สำหรับเด็กปฐมวัยมากยิ่งขึ้นและการจัดตั้งสถานีโทรทัศน์สำหรับเด็กโดยเฉพาะ

ตามหาสถานีทีวีเพื่อเด็ก


โดย: จินตะ



รายการทางทีวีของเด็กที่ควรดูจะเป็นแบบไหนดี



องค์การยูนิเซฟและคณะกรรมระหว่างประเทศของวิทยาลัย โทรทัศน์และศาสตร์แห่งชาติหรือนาตาส ได้ริเริ่มให้มี “วันโทรทัศน์และวิทยุเพื่vเด็ก” (International Children’s Day of Broadcasting) ในวันอาทิตย์ สัปดาห์ที่ 2 ของเดือนธันวาคม และแม้รัฐบาลไทยจะเปิดทางด้วยมติคณะรัฐมนตรีมากว่า 2 ปีแล้วก็ตาม...เกิดอะไรขึ้นบ้างวงการทีวีบ้านเรา เราควรมีรายการทีวีเพื่อเด็กแบบไหน Kids and School ขอเชิญคนอื่นที่น่ารักร่วมเดินทางตามหาสถานีทีวีเพื่อเด็กไปพร้อมกันเลยค่ะ





เมื่อถึงวันโทรทัศน์และวิทยุเพื่อเด็กเวียนมาถึงในเดือนสุดท้ายของปี สถานีวิทยุและสถานีโทรทัศน์ทั่วโลกจะออกอากาศรายการคุณภาพที่เกี่ยวกับเด็ก และเพื่อเด็ก ที่สำคัญกว่านั้นยังเปิดโอกาสให้เด็กเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของการผลิตรายการ เด็กๆ จากประเทศต่างๆ ได้กลายมาเป็นผู้สื่อข่าว เป็นผู้ควบคุมการผลิต เป็นผู้ถ่ายทำด้วยตนเอง ได้บันทึกเทปและรายงานเรื่องราวที่พวกเขาต้องการให้โลกได้ยินได้ฟัง และได้รับรู้ด้วยตนเอง เพื่อสื่อความฝันและความคิดเห็นของเขาผ่านสื่อต่างๆ ไปยังผู้ใหญ่และผู้บริหารของประเทศ



ในปัจจุบัน มีสื่อมวลชนทั้งด้านวิทยุและโทรทัศน์เข้ามามีส่วนร่วมในการจัดกิจกรรมวัน โทรทัศน์และวิทยุเพื่อเด็กมากกว่า 2,000 รายทั่วโลก ทำให้วันนี้มีความสำคัญและมีความเป็นสากลอย่างยิ่งอีกวันหนึ่ง เพราะหัวใจของความสำเร็จของวันโทรทัศน์และวิทยุเพื่อเด็กนี้ก็คือ การมีส่วนร่วมของเด็ก




จับตาสถานการณ์



สำหรับเมืองไทย นับตั้งแต่ 4 พฤศจิกายน 2546 ที่มีมติคณะรัฐมนตรีกำหนดให้สื่อโทรทัศน์ จัดสัดส่วนเวลาสำหรับเนื้อหาสาระของรายการทีวีเพื่อเด็ก เยาวชนและครอบครัวร้อยละ 10-15 ของเวลาออกอากาศทั้งหมด และกำหนดให้ต้องมีเวลาออกอากาศในช่วง 18.00-22.00 น. อย่างน้อย 1 ชั่วโมง



ผลการศึกษารายการทีวีไทย



โครงการศึกษาเฝ้าระวังสื่อเพื่อสุขภาวะของสังคมที่ได้ศึกษาของโครงการการเฝ้าระวังสื่อละครโทรทัศน์ยิ่งทำให้พ่อแม่และเด็กไทยเจอทางตันและไร้ทางเลือกเข้าไปทุกที


1. ละครยึดเวลาครอบครัว

คงพูดได้ไม่ผิดว่าช่วงเวลา 16.00 - 22.00 น. เป็นเวลาโทรทัศน์สำหรับครอบครัว ที่สมาชิกทุกคนได้ใช้เวลาร่วมกันมากที่สุด แต่กลับพบว่าเวลารายการโทรทัศน์ส่วนใหญ่มักเป็นรายการประเภทละคร



2. ความรุนแรงสูง

พบว่าละครส่วนใหญ่มีการนำเสนอเนื้อหาความรุนแรงในปริมาณมากที่สุด (3.29 ครั้ง/ชั่วโมง) รองลงมาคือเนื้อหาเรื่องอคติและภาพตัวแทน (1.34 ครั้ง/ชั่วโมง) โดยที่เนื้อหาทางเพศ และภาษาอยู่ในระดับต่ำคือ เพียง 0.25 และ 0.13 ครั้งต่อชั่วโมงเท่านั้น ส่งผลกระทบทางลบต่อพฤติกรรมเด็ก เช่น ความรุนแรง ก้าวร้าว



3. ละครหัวค่ำเน้นความรุนแรง

ละครช่วงหัวค่ำซึ่งเน้นผู้ชมกลุ่มเด็กและเยาวชน มีปริมาณเนื้อหาความรุนแรง ภาพตัวแทน และเรื่องเพศมากกว่าละครช่วงดึกซึ่งเน้นกลุ่มผู้ชมเป็นผู้ใหญ่เป็นหลัก



4. โฆษณาเกินกำหนด

กรมประชาสัมพันธ์ได้กำหนดสัดส่วนของการโฆษณาสินค้าและบริการต่อเนื้อหาว่า “ให้สถานีวิทยุโทรทัศน์ทำการโฆษณาและบริการธุรกิจได้ไม่เกินชั่วโมงละ 12 นาที 30 วินาที แต่เมื่อรวมเวลาโฆษณาและบริการธุรกิจตลอดทั้งวัน เฉลี่ยต้องไม่เกินชั่วโมงละ 12 นาที แต่พบว่าสถานีโทรทัศน์ทุกช่องมีสัดส่วนการโฆษณาในรายการละครต่อชั่วโมงเกินค่าที่กำหนด







ตามหาสถานีทีวีเพื่อเด็ก

เมื่อฟรีทีวีเต็มไปด้วยโฆษณาและรายการที่มีเนื้อหาไม่เหมาะสมกับการเรียนรู้ของเด็ก พ่อแม่หลายคนจึงหันมาเลือกรายการยูบีซี แผ่นซีดี ซึ่งทำให้มีค่าใช้จ่ายเพิ่มขึ้น และยังมีบางประเด็นที่ตอบสนองความต้องการไม่ได้ทั้งหมด จึงถึงเวลาแล้วที่ทั้งเด็กและผู้ใหญ่ต้องหันมาเรียกร้องเพื่อให้เกิดสื่อดีๆ ด้วยการมีส่วนร่วมในรูปแบบต่างๆ ค่ะ





1. ยุทธศาสตร์สื่อเพื่อเด็ก

คุณเข็มพร วิรุณราพันธ์ ผู้จัดการแผนพัฒนาสื่อเพื่อการเรียนรู้ของเด็กเยาวชนและครอบครัว สำนักกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ (สสส.) กล่าวถึงยุทธศาสตร์สื่อเพื่อเด็กว่า “องค์กรต่างๆ ที่เกี่ยวข้องและต้องการสนับสนุนให้เกิดสื่อที่เหมาะกับการเรียนรู้ของเด็ก เยาวชน ได้รวมตัวกันขึ้นเพื่อให้เกิดทีวีเพื่อเด็ก โดยมีเครือข่ายต่างๆ ที่ร่วมกันขับเคลื่อนให้สังคมตระหนักถึงประโยชน์ที่เด็กๆ จะได้เรียนรู้ผ่านรายการที่มีคุณภาพ ตลอดจนเห็นถึงโทษที่อาจเกิดกับเด็กเมื่อชมรายการที่มีเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม เนื่องจากรายการสำหรับเด็กที่มีไม่เพียงพอแล้ว บนฟรีทีวียังเต็มไปด้วยรายการที่ไม่เป็นประโยชน์แก่การเรียนรู้ของเด็กอีก”



2. รางวัล “คิดอะวอร์ด”

การให้เด็กๆ ได้ร่วมโหวตคะแนนรายการที่ชอบก็เป็นอีกทางหนึ่งในการแสดงความคิดเห็นของเด็กๆ ผ่าน www.childmedia.net และเครือข่ายเด็ก เยาวชน เพื่อหารายการและสถานีโทรทัศน์ในดวงใจ



3. Workshop และเวทีแลกเปลี่ยน



อาทิ กลุ่มผู้ผลิตสื่อโทรทัศน์เพื่อเด็ก หรือมีชื่อเล่นว่าทีวีดีดี โดยมีน้าอ้าว เกียรติสุดา ภิรมย์ แห่งรายการเจ้าขุนทองเป็นหัวหน้าคณะทำงานได้จัดมหกรรมทีวีดีดีเพือเด็กและเยาวชนครั้งที่ 1 เพื่อจุดประกายให้กับผู้ทำรายการโทรทัศน์หน้าใหม่ที่มีคุณภาพสำหรับเด็ก



ด้วยความร่วมแรงร่วมใจที่จะบอกความต้องการของเด็กและคุณพ่อคุณแม่ในฐานะผู้บริโภคสื่อ พลังเหล่านี้จะช่วยขับเคลื่อนให้เกิดสถานีทีวีที่มีรายการเพื่อเด็กและครอบครัว ถ้าคุณเป็นคนหนึ่งที่กำลังตามหาสถานีที่ว่า...คุณและเจ้าตัวเล็กได้สิทธิ์นั้นเดี๋ยวนี้ค่ะ








ที่มา http://www.momypedia.com/knowledge/preschool/detail.aspx?no=10874&title=%E0%B8%95%E0%B8%B2%E0%B8%A1%E0%B8%AB%E0%B8%B2%E0%B8%AA%E0%B8%96%E0%B8%B2%E0%B8%99%E0%B8%B5%E0%B8%97%E0%B8%B5%E0%B8%A7%E0%B8%B5%E0%B9%80%E0%B8%9E%E0%B8%B7%E0%B9%88%E0%B8%AD%E0%B9%80%E0%B8%94%E0%B9%87%E0%B8%81http://www.momypedia.com/

obmko อ่านว่าอะไร แปลว่าอะไร
ใครอยากเขียน นิทาน หรือ นิทาน หรือ นิทาน หรือ นิทาน
เห็นไหมแค่จะเขียนคำว่า "นิทาน" ยังคิดและเขียนได้ตั้งหลายแบบ
คิดต่อไปว่าจะเล่านิทานอย่างไร ใช้ภาพแบบไหน คิดได้ไม่รู้จบ
แต่ก่อนจะคิดจะฝันก่อนจะสร้างสรรค์
อยากชวนกันมาตั้งหลักให้มั่นปูฐานให้แน่นเท่าที่จะทำได้
มาแบ่งปันมาเรียนรู้ร่วมกัน เรียนรู้จากกันและกัน
และแน่นอน...ร่วมกันสร้างสรรค์เพื่อเด็ก เพื่อชาติและชาตินี้
อ้อ..คิดออกหรือยังว่า obmko แปลว่าอะไร

คันชีวู